Türkiye'ye gelmeme az bir vakit kaldı. Bir şeylerin biteceği, bir değişim olacağı düşüncesi insanı takılı kaldığı döngüden bir süreliğine de olsa çıkartıyor. Ben de kendi yazılarımdan, verdiğim derslerden, işlerimden ve uyuşukluğumdan kafamı kaldırıp kendimi kitaba filme verdim. Evet, benim döngüden çıkmam böyle oluyor. Olsun. İzlenecek yığınla film, okunacak yığınla kitap ve roman var. Ağzımdan salyalar aka aka Sherlock'u veya The Americans'ı beşinci sefer izlemek de güzel ancak yenilik gerek. Kimi kıyafet alıyor, evini dekore ediyor, kimi sevgilisini değiştiriyor bu döngünün tekleme durumlarında. Param olsa saçımı da kestirirdim. Ancak kitaplar ve filmlerle sınırlı kaldım. Bir dahaki döngü teklemesine artık... Kafamda yıllardır dönüp duran ancak elimin bir türlü gitmediği filmerdendi Midnight in Paris. Çok güzeldi. To Rome With Love'ı Brüksel'de sinema günlerinde bedava izleme şansı bulmuştum yıllar önce. (2012. O kadar da yıllaar önce değil yani.) Keşke

Düşünüp düşünüp dile getirmediğim, kağıtlarımda ve karakterlerimde sistemleştirip bir türlü kendi ağzımdan rahatça söyleyemediğim şeyleri söyleyeceğim birazdan. Henüz yirmi iki yaşında olan birisi için kibirli veya fazla atak gelebilir size söyleyeceklerim ve yapacağım eleştiriler. Ben gene de yapacağım. En olmadı, otuzlarımda bu yazıklarıma bakıp: ''Ne de cesurmuşum o dönemlerde.'' derim. Beni gidi hınzır beniii. Bu fotoğrafı eklemesem Düşünen Adam Tarikatı beni bulup bacağıma sıkardı. ''Düşünüyorum, öyleyse varım.'', ''Je pense donc je suis.'' Descartes'ın (Dekar diyeyim ben. Rendekar'ın patenti bende değil) ünlü mü ünlü sözü. Düşündüğün sürece varsın. Varoluş, düşünmekten, düşünmek ise farkındalıktan gelir.  Tabii bu varoluşun farkındalığı durumu boş sokaklarda öylesine dolaşıp, içlerinde bir yerde varoluşun anlamını çözmek için çığlıklar atan Camus gibi Varoluşçularla karıştırılmasın. Bana göre Varol